Rolf Tilly

Seelegedusel


Es gebbt im Lääwe manchmol Zeide,
die losse sich halt net vemeide,
die drigge em so arich uffs Herz
un bringe mancher Seeleschmerz.
In denne Zeide duut´s als gut,
wammer was Schäänes lääse duut.
Aa guudi Mussik un Sache zum Lache
duun em manchmol glicklich mache.
Des sinn so Middel, uff die ich zehl,
die sinn wie Gudsel fer die Seel!