Rolf Tilly

Palzgebabbel


„Ei dabberche, do kumm mol her,
moi Herzkersch, Zuggerbobb, Butzebär!”
Do kummt es Lissje dabber gewetzt,
es Kallche guggt awwer ganz entsetzt:
„Was willsch dann Du, bische noch gesund?
Ich männ net DICH, ich männ de Hund!“


De Kall kummt nachts hääm, der aame Trobb,
vum Stammdisch mit zwölf Riesling im Kobb.
Soi Lissje guggt streitsichdich aus de Kuhl,
de Kall stellt sich midde ins Bett e Stuhl
un saat zuz soim Lissje: „Wääsche, moi Schatz,
wann´s Theader losgeht, hann ich e guder Blatz!“


„Hoiner, was is jetzt, bische debei?
Mir gehen in´s Gelders uff e Schobbe oder drei!“
„Do hogge doch all die Stammdischbrieder,
die mache doch alles un jeden nieder,
die hogge un saufe un babble bloß dumm –
be denne gefallt mer´s, waat, ich kumm!“


De Gääschwier saat zum Dochdermann:
„Wie mer bloß in die Vewandtschaft ninnheirade kann!
So noh vewandt, des geht net gut,
des gebbt bloß Huddel middem Blut!“
De Dochdermann männt: „So schlimm kann´s net sinn,
mir sinn bloß Noogeschwischderkinn!“