Rolf Tilly

Auswärtsiche Werder

Also, dass des emol glei klar is: auswärtsiche Werder gehn gar net! Wann ich schun allää heer, was moi Enkelkinner so vun sich gewwe: „Ej Obba, bleib kuhl un tschill e bissje, dont wörrie, bie häbbie. Hasche noch kää Riläx-Äpp uff doim Smartfohn, do geht dann alles ganz ihsie! Odder kaaf der e Täblätt un duu der so e paar Sache aus em Indernet daunloode odder loss der´s iwwer Fäißbuck pousde, vielleicht kriehsche dann männi Followers, wo mit dir Frändschipp wolle! Wann de willsch, schigge mer dir mol iwwer Wottsäpp odder per Ih-Mähl e Link!“

Wann ich so ebbes heer, dann rolle sich bei mir die Zeewenechel rum. Mir hedde uns friehjer se Läbdaa net getraut, zu unsre Alde – die heit deede Oldies saa – so auswärtsiche Werder se saa. Ei do hett de Babbe de Barreblee hinnerm Schesselohn rausgehol, hett ne uns iwwer de Schwolleschee gezoo, dass mer die Lambrie gekisst hedde. Do wäre mir duttswitt dussmoo gewässt. Der hett uns Ressu beigebrung. So war des aa sellemols, wo ich uffem Drottwaa es Portmonee velor gehatt hann, wie ich mim klää Bonggat in de Schees rumgepeest bin, odder wie ich de Mamme Blagge uffs Schmisettche gemach hann, odder sellemols, wo ich de Oma Brausepulver in de Bottschamber geschitt hann un die neegscht vor Uffreechung am Blaffo gehunk hat. Un wie ich em Hussjeh veroot hann, dass de Babbe doch dehääm war un er neegscht hinner die Drallje kumm wär. Do hann mir Rotzbonggadde, also die ganz Baggaasch, nix se lache gehatt.